Kumite ­

Kumite betekent vrij vertaald 'gevecht', (letterlijk:Kumi=bij elkaar brengen, ontmoe­ten,Te=handen), ofwel de handen c.q. vuisten ontmoeten. Voordat wordt begonnen met het aanleren het vrije gevecht (Jiyu kumite), start men gewoonlijk met de training van voorafge­sproken gevechtsoefeningen (Yakusoku kumite), welke qua moeilijkheidsgraad afgestemd zijn op het niveau van de karate-ka, met name de variaties met uradori, uradori tenshin en uradori sabaki met barai.

Naast boven genoemde gevechtsvormen wordt binnen het trainingssysteem van Goju-Ryu Karate-do nog een tweetal vormen beoefend namelijk: 'Kata Bunkai Kumite' en 'Tanren Kumite'. Bij de eerst genoemde vorm worden de toepassingen van de technieken welke in de verschillende kata voorkomen met partner beoefend. Hierdoor krijgt de karateka een duidelijk inzicht wat betreft de essentie van een kata.
Het 'Tanren Kumite' is opgebouwd uit een aantal specifieke oefenmetho­des welke, naast het harden van onderarmen en polsen, zich richt op de ontwikkeling van het 'Goju Kumite'. Onderscheiden zoals: regulering van de ademhaling, spanning en ontspan­ning, centering van de acties (Tanden) opnemen en afleiden van kracht vormen een belangrijk onderdeel van deze oefenmethode.